ΗΦΑΙΣΤΟΣ 9εκ συσκ.12 / κιβ.144

Ο Ήφαιστος, σύμφωνα

Με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ήταν ένας από τους κύριους Ολύμπιους θεούς του Δωδεκάθεου. Ήταν ο θεός της φωτιάς του ουρανού, της γης και οποιασδήποτε τεχνικής ή τέχνης με αυτή, όπως της χαλκουργίας, και, εν γένει, μεταλλουργίας. Σύμφωνα με τον Όμηρο, ήταν υιός του Δία και της Ήρας, ενώ ο Ησίοδος τον παρουσιάζει, όχι ως καρπό του έρωτα αλλά της έριδας και φιλονικίας μεταξύ Δία και Ήρας, φερόμενος να γεννιέται από την Ήρα με παρθενογένεση. Ο Ήφαιστος μαζί με την Εστία αποτελούσαν τις κύριες θεότητες του πυρός. Αποτέλεσε την ανθρωπόμορφη ακμάζουσα θεότητα της φυσικής δύναμης του πυρός σε όλες τις μορφές του και χρήσεις του, από κεραυνό και αστραπή στον ουρανό μέχρι ηφαίστειο στη γη, αλλά και ως εσωτερική ανθρώπινη φλόγα έμπνευσης και δημιουργίας. Ως σιδηρουργός θεός, ο Ήφαιστος κατασκεύασε όλα τα όπλα των θεών στον Όλυμπο, Υπηρέτησε ως σιδεράς των θεών και λατρευόταν στα μεταποιητικά και βιομηχανικά κέντρα της Ελλάδας. Η λατρεία του Ηφαίστου είχε έδρα τη Λήμνο και τα σύμβολα του είναι ένα σφυρί, ένα αμόνι και μια λαβίδα. Το όνομα του δόθηκε στα «ηφαίστεια όρη», τα γνωστά, σήμερα ως ηφαίστεια.

Πηγή Βικιπαίδεια